SOKAK HAYVANLARI
Değerli okurlar sizler için bu hafta ne yazacağımı düşünürken, bangır bangır “SOKAK HAYVANLARI” konusu karşıma çıktı. Bende dayanamadım, bu konuyu ele almaya karar verdim. Şimdi bazı okurlar, hayvanın mecazi mi? Yoksa gerçeği ifade eder vaziyette mi olduğunu düşünebilir. Eskişehir de, çekirdek yiyip sokağa atanları anlatmak için eşek heykeli yapılmıştı mesela. Ama mecazi olduğunu düşünen varsa, ne Eskişehir Belediyesinin göndermesini anlatacağım, nede sokağa çıktığında hiç utanmadan kocaman bir ağız dolusu sokağa tüküren insanları anlatacağım bu yazıda. Keza bir insanın başka bir mahlûkata benzetilmesini doğru bulmadığım gibi, herhangi bir hayvanın da insanın kötü, pis, iğrenç şeyler yaptığında, sanki tüm pislikleri hayvanlar yaparmışçasına suçlanmasını da doğru bulmuyorum.
Ben genel de haberleri, internet üzerinden takip eden biriyim. Köşe yazılarım da bir o kadar internetten binlerce insana ulaşmakta. Bu beni memnun ettiği gibi, her hafta daha güzel şeyler yazma isteği uyandırıyor. Ama internet medyasında tek yazısı bulunan ben değilim. Dolayısı ile diğer haberleri, gündemi de takip etmek zorundayım. Haberlerden, bir sonraki haberlere geçerken, 2 gün üst üste benzer konulu haberlerle karşılaştım. Bir tanesinde sokak köpeklerini toplayan belediye görevlisine karşı amansız bir mücadele veren mahalle halkını anlatıyor. Hanımefendi şu iddiada o köpekleri alıp zehirliyor musunuz? Onları götürmeyin, biz onlara burada daha iyi bakacağız. Aslında, ben devletin o köpekleri koruma altına alarak, barınaklarda, sıcak yerlerde, beslediklerini ve sahip çıkmak isteyenlere de elektrik faturası, ekonomik durum ve bakacak yer gibi şartlar koyduklarını. Ancak bu şartlara uyulursa canlının teslimatının gerçekleşebildiğini biliyorum. Ben bu tarz barınakları gezdim. Çünkü benim en sevdiğim hayvanların başını köpek familyası çekmektedir.
Derken ertesi güne geldiğimiz de, bambaşka bir haber okudum, hatta bu haber sosyal medyada da oldukça ses getirdi. Yurdumun güzide insanlarından bir tanesi, yaralı gördüğü tavuğu iyileştirmek için önce veteriner arıyor. Ne yazık ki aradığı veterineri bulamayınca, alıyor tavuğu insanların tedavi gördüğü devlet hastanesine getiriyor. Tek bir derdi var, tavuğa pansuman yaptırmak. Pansumanı ret eden hastane görevlilerine, insana yapabiliyorsanız bu canlıya da bir pansuman yapabilirsiniz diyor ve oldukça sıkı bir söz diyaloğuna giriyor. Sonuçta hastane görevlileri kazanıyor. Adamın, temiz yüreği fevkalade ama devletin hastanesinin, böyle bir işlem yapmasının da suç olduğu unutulmamalı.
Oturduğum bloğun giriş kapısındayım. Tam olarak Blok kapısından içeriye doğru gireceğim. Bir de ne göreyim, sevimli mi sevimli, bir kedicik. Tam kapıya doğru kendini öyle bir hizalamış ki adeta kapı açıldı mı içeriye dalacak. Keza kapı açıldığı gibi içeriye daldı. Çünkü akşam vakti, daha da soğuyan havada apartmanın içi kedi için sıcacık bir konaklama merkezi. Dolayısı ile bunu anlayan kedi fırsatı değerlendirdi ve içeriye doğru resmen müthiş bir atlama gerçekleştirdi.
Nankör olduğu söylenen kedi, bende ondan sonra içeriye girince, biraz çekinde sonrasında zarar gelmeyeceğini anlayınca o kadar sevimli, o kadar sevecen bir vaziyette ayağımın etrafında dolandı ki, dayanamadım yüreğim burkuldu. İçimden bir şeyler yapmak gerekiyor dedim.
İlginçlik o dur ki, o gece pek kıymetli bir arkadaşım arıyor
ve diyor ki, haydi iyi insan gel güzel bir şeyler yapalım. Güzel bir şeyler
yapmak kulağa hoş geliyor ama ne yapacağız?
Cevapsa oldukça bomba bir cevap oluyor. SOKAK HAYVANLARI’NA YARDIM EDELİM
DİYOR. Hiç düşünmeden TAMAM Dedim. Ama merakla gene ne yapacağız? Dedim. Oda dedi
ki, marketlerde mamalar satılıyor. Alacağız ve sokak sokak dağıtacağız. Dünya
için, bir şeyler yapmak. Bence tek kelime ile mükemmeldi. Söylediklerini çok
beğendim ve harika dedim. Ertesi gün arabanın arkasına kilo ile mamaları
doldurduk ve hiç üşenmeden, sıkılmadan, sokak sokak gezdik. SOKAK HAYVANLARINA
yemek dağıttık.
Orada o canlılar, bizim yaptığımızdan memnun oldular mı bilemiyorum. Ancak biraz bencillik olabilir ama ben karşı tarafın memnun olup olmaması ile hiç ilgilenmiyorum. Karşımda ki kim olursa olsun, ben yardım etmeyi seviyorum. Yardım ettikçe memnun oluyorum ve beni asıl ilgilendiren şeyde sanırım budur.
Değerli okurlar, ben buradan herkese açık çağrı yaparak haydi, tüm İstanbul sokaklarını gezelim ve yemek dağıtalım demeyeceğim. Diyebilirdim aslında ama demeyeceğim. Ancak en azından kapınızda ki sokak hayvanlarına, evinizde yemediğiniz bir takım, et, kemik artıklarını ve birazcıkta suyunuzdan verebilirsiniz ve/veya çok ekonomik olarak satılan mamalardan alabilirsiniz. 1 Gün tüm İstanbul’u tavaf etmek değil de. Her gün, herkes, kendi kapısının önünde ki sokak hayvanını beslese zaten sorun çözülecektir. Lütfen o sokakta ki hayvanların, aslında dilleri olamayan, bizler gibi düşünemeyen varlıklar olduğunu ve esasen betonarme bir şehirde hem, soğukta, hem de açlık içinde kalmış varlıklar olduğunu unutmayın. Onlar yaratılmışların en üstünü olan insanlara ihtiyaç duyuyorlar. Acizler ve yardıma muhtaçlar bunu aklınızdan çıkarmayın. Değerli okurlarım, insanlığı, sokak hayvanlarını, doğayı, kısacası her şeyi hümanistçe sevdiğiniz bir hafta diliyorum. Haftaya görüşünceye dek, hoşça kalın.
